jueves, 25 de noviembre de 2010

25 de NOVEMBRO



Coranzuelo



Cravoullo directamente no corazón.

Quedou alí, presa,

en silencio,

coa vida suxeita a aquel anzol.

E xa nunca máis puido fuxir.

Concha L. F.

7 comentarios:

  1. a imaxe encántame, da para tantas lecturas como persoas a vexan.
    Pero guíome pola que tí acompañas cos teus versos de hoxe,
    e xa nunca mais puido fuxir

    ResponderEliminar

  2. · A foto do Xulio é tan inxeniousa como sempre
    · Certo é que un anzol pode representar o que lle pasa a alguns mulleres máis ellas teñen que ter a forza suficiente para romper o fío e curar as feridas en outro lugares mellores. Nos temos que apialas en todo o que precisen.
    · Mañá, e as demais mañás serán sempre 25 do Novembro.

    · bicos

    CR & LMA
    ________________________________
    ·

    ResponderEliminar
  3. Hoxe hai imaxes que non logro sacar da cabeza nin lendote, Concha. Grazas e un saudo.

    ResponderEliminar
  4. Ogallá poida soltarse dese anzol e pechar a ferida. E tremendo e increible o que acontece en pleno seculo XXI, cando todos creiamos que evolucionaramos como humanos e sentiamos como tales...

    Con poucas palabras e unha sinxela fotofrafia diches na diana das emocions.

    Biquiños

    ResponderEliminar
  5. .Unha pequena obra de arte: a foto e mais o teu texto. Encántame o de coranzuelo, é unha palabra fermosa. E teu texto tan curtiño indica que non hai que escribir moito para decir tanto como dís ti. Encantoume, de verdade.
    Biquiños,

    ResponderEliminar
  6. Gustáronme moito a imaxen e las letras que a reforzan e danlle xeito e xustificación.
    Bicos.

    ResponderEliminar